Page 49 - De bloei voorbij

Leeuwen 64 en Gerben Bakker 65 een boekje gaan maken over het geloof 66. Dat was in wezen een actie tegen mijn eigen tentoonstelling. Ik ben wel heel boos geworden, toen men dat boekje aanvankelijk niet in de bookshop wilden leggen. Ik ben een stimulator. Ik ben er om mensen ruimte te geven om te doen waarvan zij denken dat het goed is. Als je het daar niet mee eens bent, ja, dan zou een normale directeur zeggen dat hij het niet wil en het verbieden. Maar zo ben ik niet. Je hoeft bovendien niet altijd te kunnen verdedigen wat er binnen je instelling gebeurt. Vaak verwees ik door naar de curator of iemand anders. Tactisch is deze manier van werken niet, maar je zult van mij ook niet horen zeggen dat ik tactisch ben. Ik heb één keer in de krant gezegd dat ik ‘Act of Faith’ niet ver genoeg vond gaan, maar dat is alles. Omdat de medewerkers dat wisten hebben ze van alles geprobeerd om te bewijzen dat het mooi was. De moraal was: ‘Broekhuis vindt dat het niet ver genoeg gaat, dus gaan we de meest chaotische tentoonstelling ooit maken.’ Dat is gelukt. Ik kan me nog hele wanden herinneren. Het was echt indrukwekkend. De agressie is dus niet via de inhoud maar wel via de vorm teruggekomen. Héél goed, maar als je naar de foto’s, de inhoud, kijkt dan zie je dat er met geen enkele vinger verwezen wordt naar de duizenden doden uit naam van de katholieke kerk of welk geloof dan ook.” | 47