Page 5 - Riet

De Veluwe worden via de Weerribben en de nieuwe petgaten in de Rottige Meenthe en het Brandemeer verbonden met uiteindelijk het Lauwersmeer. Zo was de bedoeling. Die petgaten liggen er inmiddels, maar verderop is het project inmiddels gestagneerd.

Boeren moesten eind vorige eeuw, met hun nog maar net voltooide ruilverkavelde land, weer plaatsmaken voor natuur. Land, dat de mens ruim een eeuw daar voor ‘veroverd’ had op het moerasland; waarmee geen droog brood te verdienen viel. Dus terug naar af. Naar de tekentafel, waar weilanden weer plaats moesten maken voor nieuwe petgaten en ribben, keurig ingekleurd in het oude land. En daar omheen, aan de randen van het gebied, schoten de rietvelden weer omhoog. Pet- of trekgaten ontstaan door het uitbaggeren van veen. Het trekken met de baggerbeugel, werd vanaf de 16e eeuw toegepast bij de winning van turf onder de grondwaterspiegel. Het uitgebaggerde veen werd gedroogd op legakkers en ribben. Doordat stormen de legakkers wegsloegen ontstonden er onbedoeld grotere plassen in het veengebied. Ook nu, in de nieuwe petgaten, worden de legakkers weer ‘bedreigd’. In 2023 zijn door Staatsbosbeheer maatregelen genomen, beschoeiing en banden moeten voorkomen dat wind en ganzen bezit nemen van de nieuwe ribben.

Riet, phragmites communis, gedijt goed aan de waterkant. Deze plantensoort uit de grasfamilie wordt elders in de wereld gezien als een invasieve exoot. Hier wordt er brood mee verdiend. Slechts een kort moment in het jaar, direct na het maaien in de winter, is het riet even uit beeld. Maar het duurt niet lang of de jonge nieuwe scheuten, schieten omhoog en benemen weer het zicht op mijn horizon.