Page 11 - Tegendraads

en educatieactiviteiten. Mensen moeten iets kunnen leren. De relevantie van de ambachtelijkheid van de fotografie en de relevantie van fotografie ten opzichte van het leven draagt daaraan bij. Fotografie is een fantastisch middel om in totale vrijheid iets toe te voegen aan wat je waarneemt.
Als ik de Sociale Academie en de School voor Fotografie niet had doorlopen, was ik waarschijnlijk metselaar geworden. De wereld werd voor mij groter en ik ben mondiger geworden door de opleidingen die ik heb gevolgd. Daardoor heb ik er mijn plek kunnen vinden.”
Experiment in plaats van inhoud
“Na mijn tijd bij de Kritiese Filmers ben ik gaan werken aan de Rijksuniversiteit Groningen als docent media in een onderwijsprogramma dat ‘studiegebonden vormingswerk’ heette. Het werd door de USVA 15 aangeboden aan de universiteit en was bedoeld
voor de faculteiten Antropologie, Geschiedenis, Sociologie en Maatschappijleer. Deze zogenaamde menswetenschappen gaven de studenten, als de toekomstige leiders van dit land, inzicht in de kracht, de macht en de manipulatiemogelijkheden van de media. Ik leerde ze hoe een foto werkt en hoe je daarmee de werkelijkheid kunt manipuleren. Ook bracht ik ze bij welke kwaliteitsnormen gelden binnen de fotografie. ‘Wanneer jij later directeur bent,’ zo vertelde ik hen, ‘moet je een jaarverslag maken. De foto’s daarin zijn geen decoratie, maar een onderdeel van de corporate identity van je bedrijf.’
Ik denk dat het een hele nuttige aanvulling was op de studie van deze academici. Het kostte maar twee weken in een periode van zes á zeven jaar. Dit onderdeel is echter geschrapt bij de onderwijsbezuinigingen aan het einde van de jaren tachtig. De media deden er blijkbaar niet meer toe. In die tijd had je als fotograaf echter nog wel de mogelijkheid in deze samenleving meningsvolle beelden te maken. Kijk maar naar de fotografen van Koen Wessing 16’s generatie.
Die hele wereld bestaat niet meer, omdat men vindt dat fotografie alleen nog maar commerciële en sociale doeleinden heeft en geen politieke. Het Rijk heeft in zijn kunstbeleid geen boodschap meer aan confronterende kunstuitingen. Het gaat niet meer over de inhoud, maar over vernieuwing en experiment. Ik verwacht dat het pas over een jaar of tien jaar weer ten goede verandert.
Ook in de theaterwereld zie je het. Er zijn wel kritische stukken over de samenleving, zoals die toneelstukken over de bankiers 17. Maar alle voorstellingen met een politieke boodschap worden geproduceerd door privébedrijfjes van acteurs. Subsidie wordt tegenwoordig gegeven in het kader van het experiment en niet in het kader van bewustwording.
| 9