Page 80 - Tegendraads

78 |
Geen echte verandering
“Natuurlijk zijn er grote stappen gemaakt door de digitalisering, maar in essentie is er in de fotografie niet veel veranderd. In de doka heb je dat magische moment, waarop je niet precies weet wat er gebeurt. Maar ook als je achter je laptop zit, kun je zo’n black moment hebben. Eigenlijk maakt het niet veel uit, met dat verschil dat je nu de werkelijkheid kunt manipuleren. Je kunt bomen inplakken en dat soort dingen. Maar aan de andere kant
kon je dat 100 jaar geleden ook. Toen waren fotografen al bezig om een bal in de goal te leggen, omdat ze net het moment van het doelpunt hadden gemist.
Zo wordt ook wel eens beweerd dat de televisie verdwijnt, omdat er steeds minder mensen naar kijken. Dat is volgens mij onzin. Dan moet je betere programma’s
maken, zoals bijvoorbeeld ‘De Luizenmoeder’. En als het gaat over Radio 1, waar de luisterdichtheid afneemt. Ja, nogal logisch. Elk programma gaat over ziek zijn, ziek worden, ziek blijven. Daarom luistert er niemand meer naar en gaat iedereen naar Radio 2.
Ik denk dat publieke televisie, in de vorm die wij nu kennen, nog honderden jaren overeind blijft, misschien niet met drie netten, maar met twee. Daar wordt het alleen maar beter van.
Toen er in de jaren zestig van de vorige eeuw drama via de televisie in de huiskamer binnen kwam brak er in de schouwburgwereld paniek uit. Er kwamen series op de buis met ‘hun acteurs’! Acteurs die daarvoor alleen het theater als podium hadden, waren ineens zichtbaar in alle Nederlandse huiskamers. Schouwburgen hadden geen functie meer,
zo vreesde men. Plannen voor nieuwe theaters werden in de koelkast gezet, bestaande schouwburgen zouden wellicht gesloten moeten worden. Maar wat zie je vijftig jaar erna? Het blijkt een bevrijding voor het echte toneel te zijn geweest, met producties, waarin
ViERDE AkTE
ETkA EDREiV