Page 97 - Tegendraads

maken over het gebied waar ik woon. Ik heb het boek klaar, het kan zo uitgegeven worden. Maar ik kom nergens aan de bak, want ik ben niet jong.
Kijk naar de mensen die in de beeldende kunst actief zijn. Binnen de fotografiewereld in het noorden is het aantal fotografen dat ervan kan leven op de vingers van een hand te tellen.
Het zou goed zijn wanneer Noorderlicht het opdrachtgeverschap weer oppikt. Het was de kern van Noorderlicht. Er zijn jaren geweest dat we tien opdrachten verstrekten. Het Suikerproject bestond uit opdrachten. Het is het laatste project van Noorderlicht dat op dat niveau heeft gedraaid.”
Niet herkend
“Als je in Groningen iets heel unieks doet, dan is dat voor de lokale politici iets ‘lokaals’. Dat jij daarvoor veertig fotografen per maand voor naar Groningen trekt vindt men niet interessant. Maar als je een keer een balletdanser uit Amsterdam naar Groningen haalt is dat bijzonder. Het Noord-Nederlands Orkest had een keer een optreden in Parijs. Hele krantenpagina’s werden daarover volgeschreven, terwijl Noorderlicht begonnen was met tentoonstellingen in heel Duitsland en andere delen van Europa. Dat wordt niet herkend. Wat ik hiermee wil zeggen: wanneer je een instelling als Noorderlicht hebt in Groningen missen de Noordelijke overheden de trots om dat te stimuleren.
Op de voorpagina van het Algemeen Dagblad stond dat het Nederlands Fotomuseum naar Groningen ging, want Groningen deed ertoe op dat gebied. Lokale ambtenaren van toen zeiden echter tegen de journalisten dat Groningen niet geïnteresseerd was en dat er geen sprake van was dat dat ooit zou gebeuren. Terwijl wij met een aantal mensen, ook Amsterdammers, een half jaar gelobbyd hebben om dat museum naar Groningen
te krijgen. Wij hadden hier immers een eigen taal, die eigen identiteit, onze eigen beeldanalyse en we hadden een netwerk in de hele wereld met 50 tentoonstellingen in meer dan 30 landen. We waren gewoon hartstikke goed. Maar zo’n ambtenaar zegt dan: ‘Dat doen we niet.’ Men heeft geen notie van waar het over gaat. Voor de noordelijke ambtenarij geldt bovendien dat een referentiekader ontbreekt. Van wat elders in het land binnen de sector gebeurt heeft men geen notie. Dus als er in Groningen iets unieks gebeurt, dan gelooft men dat niet, omdat men de noodzakelijke kennis niet heeft.”
Koninginnedag
“Koninginnedag 2004 in Groningen. Noorderlicht was onderdeel van de presentatie in de Der Aa-kerk. Daar hingen onder andere foto’s van Ken Schles. De kerk was geheel beveiligd, maar ik had me laten binnensluiten en stond verdekt opgesteld achter de schotten, want ik wilde foto’s maken voor de site van Noorderlicht.
| 95