Page 137 - Tegendraads

mond heb en al denkende dingen helder voor mij zie. Joop van den Ende is wat mij betreft een heel mooi voorbeeld. Ik kan geen begrotingen lezen, daar begrijp ik helemaal niets van. Maar als ik de jaarverslagen van Joop van den Ende zijn stichting even doorblader, dan begrijp ik wel dat die man de boel belazert. Maar om daar een verhaal van te maken,
te beschrijven waarom en hoe hij dat doet, dat lukt me niet. Dat is waarschijnlijk de reden dat de Volkskrant indertijd een ingezonden stuk van mij daarover niet heeft overgenomen, omdat ik het waarschijnlijk niet duidelijk genoeg heb gecommuniceerd. Ik kon niet to the point komen. Ik had wel regels opgeschreven die relevant waren, maar niet die ene regel die bij een journalist aanslaat. Daar heb je een vorm van academisch denken voor nodig. Als ik die wirwar van woorden zie, ga ik er nog meer regels aan toevoegen. In mijn hoofd wordt het dan wel helderder, maar in de communicatie met anderen niet.”
Straatvechter
“Vanuit een straatvechtende houding kun je je vijanden en vrienden onderscheiden. Je bent dan in staat om complotten te herkennen. Ik durf echt te beweren dat ik daarin in 25 jaar Noorderlicht nooit een fout heb gemaakt. Op andere niveaus heb ik soms geblunderd, maar mijn visie over hoe het er over twee jaar uitziet in de maatschappij? Die klopte bijna altijd.
Straatvechter zijn is een vorm van overleven. Daardoor kun je inschatten wat de actuele kracht- en machtsvelden zijn. Een analyse maken is iets voor een academicus, macht duiden iets van de straatvechter.
Facebook en Google zijn de machthebbers van dit moment. Die hebben een duidelijke agenda. Het is nu niet meer voorstelbaar dat de directeur van Facebook voor zijn medewerkers huizen bouwt, zoals mijnheer Philips of de directeur van de staatsmijnen dat voor zijn arbeiders deed. Dat was van de jaren twintig tot de jaren vijftig van de vorige eeuw het grand design. Je zorgde ervoor dat je medewerkers, je arbeiders, thuis en op het werk gelukkig waren en dat ze het goed hadden. Dat is niet meer zo. De medewerkers in het bedrijfsleven van nu zijn slaven geworden. Dat zou een heel mooi thema zijn voor een tentoonstelling van Noorderlicht.”
| 135