Page 45 - Tegendraads

Verhaal
“Natuurlijk kan ik van mijn bloemenfoto’s ook zeggen dat ze maatschappijkritisch zijn.
Ik heb ‘Een wijde blik verruimt het denken’ 54, met foto’s van het Groninger land, ook wel eens uitgelegd als een maatschappelijk relevant boek, omdat het mijn liefde voor het landschap laat zien. In het boek zit natuurlijk een nostalgie naar het open en weidse landschap in een tijd dat het al over krimp ging en wat je daarmee moet doen. Er zit eveneens een nadrukkelijke boodschap in over het cultuurtoerisme. Ik ben het echter niet vanuit een maatschappelijke context gaan maken, maar omdat ik het mooi vond en er niks anders was om te fotograferen. Dat was anders met het boekje ‘Stad geen stad, water geen water’ 55, gemaakt omdat in dat gebied de Blauwe Stad zou komen.
Mijn eerste boek, ‘Voorheen de vooruitgang’, over de lege aardappelmeel- en strokartonfabrieken had echt een maatschappelijke CPN-achtige connotatie. Al die leegheid stond voor een gebrek aan arbeid. Ik heb dat alleen in stills, niet met werkloze arbeiders laten zien. Ik heb niet het sociale menselijke facet getoond.
Dat boek heeft mij veel kritiek opgeleverd van mijn toenmalige collega’s. Ik creëerde volgens hen een grote stijlbreuk binnen geëngageerde fotowereld. Niet slechts de groothoek, maar groot 6/6-formaat. Geen donkere luchten en dreigende tonen, maar
de schoonheid van het industriële erfgoed dat naar de sloop moest omdat met de betreffende industrie geen winst meer kon worden gemaakt. Het waren esthetische composities die met de schoonheid van het industrieel product een verhaal proberen te vertellen. In de teksten stond duidelijk hoeveel arbeidsplaatsen er verloren gingen.
Commissaris van de Koningin Vonhoff stuurde een ansichtkaart met de tekst: ‘Mooie fotografie, Broekhuis! Fotografie als schilderkunst. Ik vind het wel jammer dat je wederom het ‘zwarte’ van Groningen zo benadrukt.’
| 43
TwEEDE AkTE
ETkA EDEEwT