Page 9 - Tegendraads

even wachten.’ Toen dacht iedereen dat ik, die loser met zijn rare foto’s, wel gezakt zou zijn. Maar ik was cum laude geslaagd met zes negens, twee achten en een vijf voor het vak communicatieleer. Dat laatste werd gegeven door de directeur van de academie,
de heer Lohr. Het was het enige vak dat mij echt interesseerde. Ik had een heel goed werkstuk gemaakt, vond ik zelf. Die vijf kreeg ik echter omdat ik tijdens de laatste twee jaar mee had gewerkt aan een protest tegen het onderwijsbeleid van de school, omdat daarin geen ruimte was voor journalistieke, documentairefotografie en dus ook niet voor maatschappelijk engagement en maatschappijkritiek. De landelijke kranten besteedden er aandacht aan en we kregen gelijk. Dat vond Lohr natuurlijk niet leuk. Het was in die tijd verboden om af te studeren met een politiek geëngageerde fotoserie, maar dat wilde ik nu juist. Je kunt wel stellen dat hij mij daarop heeft afgerekend met die vijf. Ons protest werd later gevolgd door meer serieuze acties.
Twee dagen na mijn afstuderen ben ik naar Wim Broekman gegaan, de hoofdredacteur van het blad Foto. Ik wilde een kritisch artikel schrijven over de opleiding, want veel was mij daarin niet bevallen. Ik kon dat zelf niet, want ik ben zo dyslectisch als wat. Hij heeft dat toen namens mij gedaan en publiceerde een stuk met forse kritiek op de opleiding. Foto had in die tijd een jaar lang een zwarte pagina, waarop lezers hun reacties kwijt konden. Daarop waren nog lang na het verschijnen van het artikel reacties te vinden van mensen die het met de kritiek eens waren en niet, zoals de toenmalige hoofdredacteur van Panorama Gerard Vermeulen, die het opleiden van geëngageerde fotografen in Nederland zag als een bijdrage aan de werkloosheid.
Uiteindelijk heeft dit alles geleid tot vervanging van docenten, het ontslag van de heer Lohr en daadwerkelijke verbetering van het fotografieonderwijs. Vervolgens heeft men fotografen naar binnengehaald, die wisten wat fotografie was in plaats van mensen die bruidsreportages maakten en wasmiddelen fotografeerden.”
De pop-dia-show
“Ik ging na de School voor de Fotografie werken bij een reclamebureau van iemand die in het bestuur van de school zat, kreeg de sleutel van een oude Alfa en kon voor het bureau op pad. Dat was echter niet wat ik wilde. Na een week heb ik de sleutel teruggegeven en zwierf ik een jaar lang zo ongeveer dakloos door Nederland. Vervolgens ben ik de sociale academie in Culemborg gaan doen met als argument dat de mensen die daar werken weten hoe je met elkaar moet communiceren. Ik dacht: ‘Als ik dat nou ook weet, dan kan ik de fotografie daarvoor inzetten.’ Dat werkte. In het derde jaar ben ik stage gaan lopen bij de Kritiese Filmers 6 in Breda en zat ik nog een dag in de week op de academie.
In totaal heb ik twee-en-een-half jaar bij de Kritiese Filmers gewerkt. We maakten
|7