Page 119 - Tegendraads

Theaterstad
“Ik had in 2013 een gesprek over Noorderlicht met Dig Ishta, van 2012 tot 2014 wethouder cultuur. Hij had een naar eigen zeggen lumineus idee. Vele jaren daarvoor zag hij in de Oude Kerk in Amsterdam een tentoonstelling van World Press Photo. ‘Die foto’s hingen daar op schotten. Die kun je volgens mij makkelijk gesponsord krijgen door de Randstad. Jullie hebben in je begroting 50.000 euro staan voor inrichting? Dat is dan toch helemaal niet nodig?’
Hij schrok van mijn boze reactie.
Drie maanden later was er weer een gesprek met Ishta in het oude gebouw van de Suikerunie waar Noorderlicht met ‘Twenty’, haar twintigste manifestatie had. Het had een totaal andere toon. Hij was geïmponeerd door wat Noorderlicht in de fabriek liet zien. De ambtenaar die hij had meegenomen herinnerde hem er voortdurend aan dat hij naar een volgend overleg moest. ‘Wil je misschien een kopje soep?’, vroeg ik. Hij wilde dat en bleef.
Het probleem dat Noorderlicht heeft ligt in dit voorbeeld. Elke nieuwe wethouder
in Groningen is wel eens in de schouwburg geweest, maar nog nooit bij een Noorderlichtmanifestatie. Alle beleidsmedewerkers kom je tegen in het theater, maar niet in de galerieën van Groningen, waar er trouwens nog maar een paar van over zijn. Groningen is een theaterstad. De budgetten voor de kunst en cultuur gaan voor het grootste deel naar de theaterwereld, de bibliotheek en de eigen projecten van de wethouders. De budgetten van beeldende kunstinstellingen zoals Sign en NP3, maar ook van Noorderlicht, zijn in de laatste jaren niet eens geïndexeerd.”
Theater als mores
“Bij het Oranjewoudfestival komt een dikke krant uit met veel foto’s, maar bij geen enkele staat de naam van de fotograaf. Bij Noorderzon idem dito. Fotografie bestaat voor hen niet. Daar gaat het over theater. Alles wat men met fotografie doet, is illustratief. Dat is hun moraliteit. Je ziet het ook aan de suggestie van Nynke Stellingsma dat Noorderlicht wellicht een plek kan krijgen in de nieuwe Oosterpoort. Het zijn altijd de muziek en het theater die de toon bepalen.
Dit is in hele noorden het probleem van de fotografie. Het bestaat bij geen enkele andere collega instelling. In elke schouwburg waar ik kom hangen in de foyer foto’s van beroemde acteurs. Soms van dezelfde fotograaf. In De Oosterpoort hangt al twintig jaar geen enkele foto.
Bij de theatervoorstellingen zelf is alles perfect voor elkaar, want men weet hoe het moet. Maar met andere vormen van kunst is dat anders. Omdat er veel kennis en kunde is binnen de theatersector denkt men dat men andere metiers ook wel beheerst. Maar
| 117